Tun… Ba’zan kitob o’qishdan ham toliqadi odam…yoki faqat man
shundayman….Nimalarnidir yozgim keladi… Boshqalarni bilmadimu man o’zim yozgan
she’rlarni qayta qayta o’qigim keladi… Har qancha qilsa ham she’r – qalbdan
chiqadida… bugun hamma narsa haqida yozgim kelayabdi: Qosimov,
Abramov,Nasaf,Sho’rtan,Barcelona
Muhabbat haqida bir dugonamni
holatidan kelib chiqib she’r yozgandim... Yaxshi,fayzli,axloqli bir dugonam
bor. Har doim kulib turardi, yomonlikni bilmas, hech qachon darslardan qochmas
edi hatto... Sinfda darsdan qochgan, sirpanchiq uchib qo’l oyog’inichiqarib
olmagan o’quvchiyo’q edi! Yo’q bor edi faqat o’sha dugonam! Bizni sinfdan bir
sinf yuqori sinfda o’qiydigan bola bilan bir birlariga mehr qo’yishgan
edi,hamma havas qilardi... 7-sinfni bitirganimdan keyin Dadam maktab internatga
joylashtirdilar, shu bilan maktabdagi sinfdoshlarim juda kam ko’rishadigan
bo’ldim...11-sinfni bitirganimizda hammamiz yig’ildik. Hamma xursand, hammani
labida tabassum o’ynardi...Lekin negadir u juda g’amgin edi... man boshqalarga
nisbatan unga eng yaqinroq edim... Uni xafaligi sababini bildim, mehr qo’ygan
insonining to’yi bo’layotgan ekan... dugonamni so’zlari quloqlarim ostida hanuz
jaranglaydi: “O’tli ishqim baxtini kuydirsin”...
Uyga qaytdim hamki uning
mayus chehrasi va so’zlarini unutolmadim,tabiatan ta’sirchan
insonman...so’zlarini she’r qilib yozgim keldi... yozdim ham... Bilasizmi man
ayriliq, hijron,xiyonat va shunga o’xshash mavzularda hech she’r yozgim
kelmaydi... chunki qayerdadir eshitgandim; “She’rlar taqdirga aylanishi
mumkin...”
Xiyonat! Dunyoda men nafratlanadigan yagona
so’z... Menga vafoli odamlar yoqadi... Vafoda gap ko’p... O’ylashimcha inson
avvalo bandalikka xiyonat qilmasligi kerak!Bandalikka vafo qilishi kerak...
Vafosizlik insonni beqaror qilib qo’yadi...Bandalikka, Vatanga, Dos’tga, Yorga,
O’zlikka sadoqatli odamlar bor! Ular faqat va faqat ardoqlanishga loyiq!
Jamiyatimizda xiyonat mavzusi ko’p uchrayabdi... Yaqinda Kun.uz saytida
o’qishimcha statistikaga qaraganda ayollar xiyonati ko’paygan ekan... Mani
o’ylashimcha baribir hech qaysi yurt vakillari, bizlardek, biz o’zbek
ayollaridek vafoli bo’la olmaydi! Har qancha qilsa ham qaytmas bo’lib ketgan
yorini yillar, umrini oxiriga, vafotiga qadar kutib o’tgan momolarimizni
qizlarimizda bizlar...
Vafoli odamlar orasida
yashagim keladi... Chunki vafoli odam yolg’on so’zlamaydi..munofiqlik
qilmaydi...
Ha darvoqe, aslida Dugonamni
nomidan yozilgan she’rni blogimga joylayman degandim...yana chalg’ib ketdim...
Bugun...
B U G U N
Bugun borar manzil ayro-ayrodir
Bu ishq asli boshimdagi katta balodir
Hijronning dastidan ko’ngil yarodir
Yuragimda o’t bo’lib yonar Muhabbat
Bugun dil uyini bezagan armon
Zo’r mashshoq qo’lida uzilgan
torman
Ne qilay yor ishqi qalbimda
har on
Yuragimda o’t bo’lib yonar
Muhabbat
Bugun ko’zlarim ham makon g’amlarga
Meni shunday suyib siyladi qismat
Joniga jonimni berganim uchun
O’t bo’lib yondirar o’tli Muhabbat
Bugun hajr sahrosi bag’rini ochgan
Visolning yuzini qoplagan
zulmat
Sevgim qarog’imda yosh bo’lib
qotgan
Yuragimda o’t bo’lib yonar
Muhabbat
Bugun xotiralar tig’laydi dilim
Orzular yurtida sokin sukunat
Men azal shartiga indamay ko’ndim
Hamon yondirmoqda meni Muhabbat
Bugun yor-yor yangrar
sevgim uyida
Kelinning yuziga yopilgan
chimmat
Baxtsizlik tiladim unga
to’yida
Baxtini kuydirsin o’tli
Muhabbat
P.S: O’ylashimcha mehr inoyat… haqiqiy mehr qo’ygan inson mehr
qo’yganlariga yomonlik istamaydi.Har holda man istamasdim..Zotan hamma narsada
chegara bor: hurmatda,rashkda vahokazolarda…Ammo mehrda sarhad yo’q! Mehr
chegara bilmaydi..Mehr ko’chasi oxirsiz…she’rni oxiri Meni emas dugonamni
so’zlari bilan tugallangan…
She’rda she’riy xatolar mavjudligini bilaman. lekin baribir joyladim :)
Dilnavoz Berdiyeva Toshkan qizi
No comments:
Post a Comment