Ismsiz tuyg‘ular
bo‘ladi…
Nominida
bilmaysiz kishi goho: uyatmi?! , Andishami?! … Yoxud…
Yoningizda
turgan dugonangiz yoki suhbatdoshingiz yolg'on gapiryabdi, sezyabsiz… lekin
oxirigacha eshitasiz, “Hm” deb tasdiqlab qo’yasiz goho…
Andisha qilasiz…
yuzidan o‘ta olmaysiz…
Kimnidir kutyabsiz… Kutishdan ham boshqa sizni juda muhim ishlar
kutyabdi… shoshyabsiz. Ammo qani o‘sha kutganingiz tezroq kela qolsa. Ayniqsa bu
vaqtda shu boqi beg‘am telefon qilib: “bugun noqulay ob havo tufayli (yoki
qandaydur vaj) borolmayman, boshqa kuni ishimni hal qilib berarsiz” desa, tishlaringiz g‘ichirlab ketadiyu, lekin
tillaringiz: “Mayli , hechqisi yo‘q” deydi…
Andisha
qilasiz… Maylida… Andishaning otini qo‘rqoq ham qo‘yishadi goho…
Qo‘shnilar
bilan, yoki dugonalar bilan yig‘ilgansiz… Hamma har yoqdan gapiryabdi. Asosiy
gaplar : “debdi”, “bo‘libdi”, “keyinchi”… Qiziqib eshitasiz, goho qo‘shilib ham
qolasiz gaplarga… Ichingizda kimdir, aqlmi, yurakmi, vijdonmi “Birovni g‘iybat qilish o‘sha odamni go‘shtini
yegan bilan barobar”, “G‘iybat uchun
savoblaring bilan hisob to‘laysan” deyayotganligini
sezasiz. Darrov oqlab olasiz o‘zingizni: “G‘iybat qilmang, Gapirmang, qo‘ying”
deyolmaymanu "Xafa bo'ladi" deb…
Andisha
qilasiz… Yoki… Yomon ko‘rib qolishlaridan qo‘rqasiz… Bir kursdoshim : “O‘zbekning
andishasi o‘ziga dushman”deydi doim…
“Kerakmanmi?”
degan savolga, yuragingiz aytgan: “Keragidan ortiq keraksiz”
degan javobni berishga ichingizdagi nimadir(andisha,
uyat, hayo), yoki boshingizdagi aqlmi “indama , jim” deb yo‘l qo’ymaydi…
Uyalasiz…
Andisha qilasiz…
Andishaning
borligi naqadar yaxshi…
Uyatning
narxi osmonlarga teng…
Hayoning
bahosi tengsiz…
P.S: rasm qo'ymoqchi edim... Hayoni ifodalaydigan rasm topa olmadim... Andishaning rangi o'xshaydigan rang topa olmadim... Uyatni anglatadigan chizgilar topa olmadim... Ha, aslo topolmayman ham...Ularning chizgisi, rangi, tuzilishi yo'q... Ularni makoni aniq xolos! Ularning makoni - Qalb...
No comments:
Post a Comment